Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Kwidzynie

 PRACA SOCJALNA 

Praca socjalna świadczona jest na rzecz poprawy funkcjonowania osób i rodzin w ich środowisku społecznym. Prowadzona jest:

1. z osobami i rodzinami w celu rozwinięcia lub wzmocnienia ich aktywności i samodzielności życiowej;
2. ze społecznością lokalną w celu zapewnienia współpracy i koordynacji działań instytucji i organizacji istotnych dla zaspokajania potrzeb członków społeczności.

Praca socjalna może być prowadzona w oparciu o kontrakt socjalny lub projekt socjalny.

W pracy socjalnej wykorzystuje się właściwe tej działalności metody i techniki, stosowane z poszanowaniem godności osoby i jej prawa do samostanowienia.

Praca socjalna świadczona jest osobom i rodzinom bez względu na posiadany dochód

 DOM POMOCY SPOŁECZNEJ 

Osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej.

Osobę wymagającą tej formy wsparcia kieruje się do domu pomocy społecznej odpowiedniego typu, zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania osoby kierowanej, chyba że okoliczności sprawy wskazują inaczej, po uzyskaniu zgody tej osoby lub jej przedstawiciela ustawowego na umieszczenie w domu pomocy społecznej.

W przypadku gdy przewidywany termin oczekiwania na umieszczenie w domu pomocy społecznej danego typu zlokalizowanym najbliżej miejsca zamieszkania osoby kierowanej wynosi ponad 3 miesiące, osobę kieruje się na jej wniosek do domu pomocy społecznej tego samego typu zlokalizowanego jak najbliżej miejsca zamieszkania osoby kierowanej, w którym przewidywany termin oczekiwania na umieszczenie jest krótszy niż 3 miesiące.

Osoba wymagająca wzmożonej opieki medycznej kierowana jest przez starostę do zakładu opiekuńczo-leczniczego lub placówki pielęgnacyjno-opiekuńczej.

W przypadku gdy osoba bezwzględnie wymagająca pomocy lub jej przedstawiciel ustawowy nie wyrażają zgody na umieszczenie w domu pomocy społecznej lub po umieszczeniu wycofają swoją zgodę, ośrodek pomocy społecznej lub dom pomocy społecznej są obowiązane do zawiadomienia o tym właściwego sądu, a jeżeli osoba taka nie ma przedstawiciela ustawowego lub opiekuna - prokuratora.

Dom pomocy społecznej świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających.  Organizacja domu pomocy społecznej, zakres i poziom usług świadczonych przez dom uwzględnia w szczególności wolność, intymność, godność i poczucie bezpieczeństwa mieszkańców domu oraz stopień ich fizycznej i psychicznej sprawności. Dom pomocy społecznej może również świadczyć usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze dla osób w nim niezamieszkujących.

Domy pomocy społecznej, w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone, dzielą się na następujące typy domów, dla:

1. Osób w podeszłym wieku
2. Osób przewlekle somatycznie chorych
3. Osób przewlekle psychicznie chorych
4. Dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie
5. Dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie
6. Osób niepełnosprawnych fizycznie
7. Osób uzależnionych od alkoholu

Decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej.

Decyzję o umieszczeniu w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy prowadzącej dom pomocy społecznej lub starosta powiatu prowadzącego dom pomocy społecznej. W przypadku regionalnych domów pomocy społecznej decyzję wydaje marszałek województwa.

W razie niemożności umieszczenia w domu pomocy społecznej z powodu braku wolnych miejsc, powiadamia się osobę o wpisaniu na listę oczekujących oraz o przewidywanym terminie oczekiwania na umieszczenie w domu pomocy społecznej.

Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania.

Średni miesięczny koszt utrzymania mieszkańca:

1. w domu pomocy społecznej o zasięgu gminnym - ustala wójt (burmistrz, prezydent miasta) i ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie później niż do dnia 31 marca każdego roku;
2. w domu pomocy społecznej o zasięgu powiatowym - ustala starosta i ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie później niż do dnia 31 marca każdego roku;
3. w regionalnym domu pomocy społecznej - ustala marszałek województwa i ogłasza w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie później niż do dnia 31 marca każdego roku.

Obowiązani do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej są w kolejności:

1. mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka,
2. małżonek, zstępni przed wstępnymi,
3. gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej

- przy czym osoby i gmina określone w pkt 2 i 3 nie mają obowiązku wnoszenia opłat, jeżeli mieszkaniec domu ponosi pełną odpłatność.

Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wnoszą:

1. mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70 % swojego dochodu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, nie więcej niż 70 % tego dochodu;
2. małżonek, zstępni przed wstępnymi – zgodnie z umową zawartą z kierownikiem ośrodka pomocy społecznej:
   a)   w przypadku osoby samotnie gospodarującej, jeżeli dochód jest wyższy niż 300% kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, jednak kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300% tego kryterium,
   b)   w przypadku osoby w rodzinie, jeżeli posiadany dochód na osobę jest wyższy niż 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, z tym że kwota dochodu pozostająca po wniesieniu opłaty nie może być niższa niż 300% kryterium dochodowego na osobę w rodzinie;
3. gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej - w wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez mieszkańca  i jego rodzinę.

Opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej mogą wnosić osoby inne niż małżonek, zstępni lub  wstępni.

 USŁUGI OPIEKUŃCZE 

Osobie samotnej, która z powodu wieku, choroby lub innych przyczyn wymaga pomocy innych osób, a jest jej pozbawiona, przysługuje pomoc w formie usług opiekuńczych lub specjalistycznych usług opiekuńczych. 

Usługi opiekuńcze lub specjalistyczne usługi opiekuńcze mogą być przyznane również osobie, która wymaga pomocy innych osób, a rodzina, a także wspólnie niezamieszkujący małżonek, wstępni, zstępni nie mogą takiej pomocy zapewnić.

Usługi opiekuńcze obejmują pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz, w miarę możliwości, zapewnienie kontaktów z otoczeniem.

Specjalistyczne usługi opiekuńcze są to usługi dostosowane do szczególnych potrzeb wynikających z rodzaju schorzenia lub niepełnosprawności, świadczone przez osoby ze specjalistycznym przygotowaniem zawodowym.

Ośrodek pomocy społecznej, przyznając usługi opiekuńcze, ustala ich zakres, okres i miejsce świadczenia.

Rada gminy określa, w drodze uchwały, szczegółowe warunki przyznawania i odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi, oraz szczegółowe warunki częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat, jak również tryb ich pobierania.

 SUO 

Specjalistyczne Usługi Opiekuńcze przeznaczone są dla osób z zaburzeniami psychicznymi, czyli osób chorych psychicznie (wykazujących zaburzenia psychotyczne), upośledzonych umysłowo oraz wykazujących inne zakłócenia czynności psychicznych, które zgodnie ze stanem wiedzy medycznej zaliczane są do zaburzeń psychicznych, a osoba ta wymaga świadczeń zdrowotnych lub innych form pomocy i opieki niezbędnych do życia w środowisku rodzinnym lub społecznym.

Specjalistyczne Usługi Opiekuńcze świadczone są w miejscu zamieszkania chorego przez wykwalifikowany personel. Działania terapeutyczne w środowisku mają doprowadzić do zminimalizowania skutków niepełnosprawności w sferze zdrowia psychicznego, poprawę jakości życia, nabycia umiejętności społecznego funkcjonowania w środowisku rodzinno – społecznym.
Odpłatność za specjalistyczne usługi dla osób z zaburzeniami psychicznymi ustala się na wniosek osoby zainteresowanej lub jej opiekuna, w zależności od posiadanego dochodu na osobę w rodzinie. Minimalny poziom dochodu, od którego jest obliczana odpłatność, odpowiada aktualnie obowiązującemu kryterium dochodowemu osoby samotnie gospodarującej, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.

Rodzaje specjalistycznych usług opiekuńczych:

1. Uczenie i rozwijanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia, w tym:

1. kształtowanie umiejętności zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych i umiejętności społecznego funkcjonowania, motywowanie do aktywności, leczenia i rehabilitacji, prowadzenie treningów umiejętności samoobsługi i umiejętności społecznych oraz wspieranie, także w formie asystowania w codziennych czynnościach życiowych w szczególności takich jak:

• samoobsługa, zwłaszcza wykonywanie czynności gospodarczych i porządkowych, w tym umiejętności utrzymania i prowadzenia domu,
• dbałość o higienę i wygląd,
• utrzymanie kontaktów z domownikami, rówieśnikami, w miejscu nauki i pracy oraz ze społecznością lokalną,
• wspólne organizowanie i spędzanie czasu wolnego,
• korzystanie z usług różnych instytucji.

    b. interwencje i pomoc w życiu rodzinie, w tym:

• pomoc w radzeniu sobie w sytuacjach kryzysowych - poradnictwo specjalistyczne, interwencje kryzysowe, wsparcie psychologiczne, rozmowy terapeutyczne,
• ułatwienie dostępu do edukacji i kultury,
• doradztwo, koordynacja działań innych służb na rzecz rodziny, której członkiem jest osoba uzyskująca pomoc w formie specjalistycznych usług,
• kształtowanie pozytywnych relacji osoby wspieranej z osobami bliskimi,
• współpraca z rodziną, - kształtowanie odpowiednich postaw wobec osoby chorującej, niepełnosprawnej,

    c. pomoc w załatwianiu spraw urzędowych, w tym:

• w uzyskaniu świadczeń socjalnych, emerytalno – rentowych,
• w wypełnianiu dokumentów urzędowych,

    d. wspieranie i pomoc w uzyskaniu zatrudnienia, w tym zwłaszcza:

• w szukaniu informacji o pracy, pomoc w znalezieniu zatrudnienia lub alternatywnego zajęcia, w szczególności uczestnictwo w zajęciach warsztatów terapii zajęciowej, zakładach aktywności zawodowej, środowiskowych domach samopomocy, centrach i klubach integracji społecznej, klubach pracy,
• w kompletowaniu dokumentów potrzebnych do zatrudnienia,
• w przygotowaniu do rozmowy z pracodawcą, wspieranie i asystowanie w kontaktach pracodawcą,
• w rozwiązywaniu problemów psychicznych wynikających z pracy lub jej braku,

    e. pomoc w gospodarowaniu pieniędzmi, w tym:

• nauka planowania budżetu, asystowanie przy ponoszeniu wydatków,
• pomoc w uzyskaniu ulg w opłatach,
• zwiększanie umiejętności gospodarowania własnym budżetem oraz usamodzielnienie finansowe.

2. Pielęgnacja - jako wspieranie procesu leczenia, w tym:

1. pomoc w dostępie do świadczeń zdrowotnych,
2. uzgadnianie i pilnowanie terminów wizyt lekarskich, badań diagnostycznych,
3. pomoc w wykupywaniu lub zamawianiu leków w aptece, 
4. pilnowanie przyjmowania leków oraz obserwowanie ewentualnych skutków ubocznych ich stosowania,
5. w szczególnie uzasadnionych przypadkach zmiana opatrunków, pomoc w użyciu środków pomocniczych i materiałów medycznych, przedmiotów ortopedycznych, a także w utrzymaniu higieny
6. pomoc w dotarciu do placówek służby zdrowia,
7. pomoc w dotarciu do placówek rehabilitacyjnych.

3.  Rehabilitacja fizyczna i usprawnianie zaburzonych funkcji organizmu w zakresie nieobjętym przepisami ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135 z późn. zm.):

1. zgodnie z zaleceniami lekarskimi lub specjalisty z zakresu rehabilitacji ruchowej lub fizjoterapii,
2. współpraca ze specjalistami w zakresie wspierania psychologiczno-pedagogicznego i edukacyjno-terapeutycznego zmierzającego do wielostronnej aktywizacji osoby korzystającej ze specjalistycznych usług.

4. Pomoc mieszkaniowa, w tym:

1. w uzyskaniu mieszkania, negocjowaniu i wnoszeniu opłat,
2. w organizacji drobnych remontów, adaptacji, napraw, likwidacji barier architektonicznych,
3. kształtowanie właściwych relacji osoby uzyskującej pomoc z sąsiadami i gospodarzem domu.

5. Zapewnienie dzieciom i młodzieży z zaburzeniami psychicznymi dostępu do zajęć rehabilitacyjnych i rewalidacyjno-wychowawczych, w wyjątkowych przypadkach, jeżeli nie mają możliwości uzyskania dostępu do zajęć, o których mowa w art. 7 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535 z późn. zm.).

Powyższe rodzaje specjalistycznych usług opiekuńczych zostały określone zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Polityki Społecznej z dnia 22 września 2005 r. w sprawie specjalistycznych usług opiekuńczych (Dz. U. z 2005 r., poz. 189, poz 1598).
Usługi specjalistyczne dla osób z zaburzeniami psychicznymi są finansowane z budżetu państwa. Ośrodek pomocy społecznej (gmina) występuje o środki na ich realizację do Wydziału Polityki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego.

Warunkiem do wystąpienia o środki do Urzędu Wojewódzkiego jest zapotrzebowanie na ten typ usług, zgłaszane przez zainteresowanych. Niestety OPS nie zawsze uzyskuje wnioskowaną wysokość środków, z związku z tym pomoc w formie specjalistycznych usług będzie w ograniczonym wymiarze, a jeśli wyczerpie środki finansowe na prowadzenie tego typu usług nie będzie w stanie pomóc.

 SCHRONIENIE, POSIŁEK, ODZIEŻ 

Osoba lub rodzina ma prawo do schronienia, posiłku i niezbędnego ubrania, jeżeli jest tego pozbawiona.

Udzielanie schronienia należy do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym i następuje przez przyznanie tymczasowego schronienia w noclegowni, schronisku dla osób bezdomnych albo schronisku dla osób bezdomnych z usługami opiekuńczymi.  

Tymczasowe schronienie może być udzielone również w formie ogrzewalni, która umożliwia interwencyjny, bezpieczny pobyt w ogrzewanych pomieszczeniach wyposażonych  co najmniej w miejsca siedzące.

Przyznanie niezbędnego ubrania następuje przez dostarczenie osobie potrzebującej bielizny, odzieży i obuwia odpowiednich do jej indywidualnych właściwości oraz do pory roku.

Pomoc doraźna albo okresowa w postaci jednego gorącego posiłku dziennie przysługuje osobie, która własnym staraniem nie może go sobie zapewnić.  Pomoc tego rodzaju przyznana dzieciom i młodzieży w okresie nauki w szkole może być realizowana w formie zakupu posiłków. Osoba lub rodzina może otrzymać pomoc w formie rzeczowej w postaci produktów żywnościowych.

 INTERWENCJA KRYZYSOWA 

Interwencja kryzysowa stanowi zespół interdyscyplinarnych działań podejmowanych na rzecz osób i rodzin będących w stanie kryzysu. Celem interwencji kryzysowej jest przywrócenie równowagi psychicznej i umiejętności samodzielnego radzenia sobie, a dzięki temu zapobieganie przejściu reakcji kryzysowej w stan chronicznej niewydolności psychospołecznej.  Interwencją kryzysową obejmuje się osoby i rodziny bez względu na posiadany dochód.

W ramach interwencji kryzysowej udziela się natychmiastowej specjalistycznej pomocy psychologicznej, a w zależności od potrzeb – poradnictwa socjalnego lub prawnego, w sytuacjach uzasadnionych – schronienia do 3 miesięcy.

Cudzoziemcom przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zaświadczenia, o którym mowa w art. 170 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 176 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach., można udzielić schronienia na okres ważności zaświadczenia, o którym mowa w art. 170 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub na okres ważności zezwolenia na pobyt czasowy.

Matki z małoletnimi dziećmi oraz kobiety w ciąży dotknięte przemocą lub znajdujące się w innej sytuacji kryzysowej mogą w ramach interwencji kryzysowej znaleźć schronienie i wsparcie w domach dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży. Do tych domów mogą być również przyjmowani ojcowie z małoletnimi dziećmi albo inne osoby sprawujące opiekę prawną nad dziećmi.

 SPRAWIENIE POGRZEBU 

Sprawienie pogrzebu jest zadaniem własnym gminy o charakterze obowiązkowym. Sprawienie pogrzebu odbywa się w sposób ustalony przez gminę, zgodnie z wyznaniem zmarłego.

 ŁAŹNIA MIEJSKA 

Od 4 września 2019 r. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Kwidzynie prowadzi Łaźnie Miejską. Z łaźni mogą korzystać osoby bezdomne oraz mieszkańcy Kwidzyna, którzy nie posiadają możliwości kąpieli z uwagi na trudne warunki mieszkaniowe. MOPS poza kąpielą zapewnia korzystającym z łaźni także czyste odzienie oraz utylizację odzieży, która była używana przez osoby bezdomne.

Łaźnia Miejska czynna jest w godzinach 8:00 – 13:00. W godzinach 8:00 – 12:00 z łaźni korzystają mężczyźni, zaś między 12:00 a 13:00 kobiety.

Przed przystąpieniem do kąpieli należy zapoznać się z regulaminem funkcjonowania łaźni dostępnym u pracownika obsługi 

 DZIENNY DOM POBYTU 

Dzienny Dom Pobytu rozpoczął swoją działalność 1 września 2017 r. DDP działa w ramach struktury organizacyjnej MOPS w Kwidzynie, mieści się przy ul. Warszawskiej 18, realizuje powierzone zadania przez cały rok w dni robocze od poniedziałku do piątku w godzinach 7.30–15.30. Uczestnikami zajęć w domu mogą być osoby zamieszkałe na terenie miasta Kwidzyna, nieaktywne zawodowo powyżej 60 roku życia, zdolne do samoobsługi. Dom dysponuje 25 miejscami, co oznacza, że każdego dnia może przebywać maksymalnie 25 uczestników którzy biorą udział w zajęciach w zależności od potrzeb 2, 3 lub 5 razy w tygodniu. Uczestnicy otrzymują posiłki w formie śniadania i obiadu. Rekrutacja oraz kierowanie uczestników zajęć Domu prowadzona jest przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Kwidzynie na podstawie Regulaminu Rekrutacji. Wnioski o przyjęcie do Domu składane są w formie formularzy rekrutacyjnych. Korzystanie ze świadczeń Domu jest odpłatne. Osoby nie ponoszą odpłatności jeżeli dochód na osobę nie przekracza kwoty 150% kryterium dochodowego. Zasady ponoszenia odpłatności reguluje Uchwała Rady Miejskiej w Kwidzynie w sprawie określenia zasad ponoszenia odpłatności za pobyt w Domu. Decyzję o skierowaniu oraz decyzję ustalającą odpłatność za pobyt w Domu wydaje Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Kwidzynie. Placówka oferuje różne formy wsparcia w tym:

Edukacyjne:

• Poradnictwo kosmetyczne
• Spotkania z lekarzami
• Spotkania z przedstawicielami KPP, Sądu, Straży Miejskiej, PCPR
• Warsztaty kulinarne
• Obsługa komputerów

Aktywizująco społeczne:

• Wycieczki
• Zabawy
• Urodziny
• Uroczystości

Kulturalno – oświatowe:

• Wyjścia do kina
• Spektakle, przedstawienia szkół i przedszkoli
• Tańce, zabawy
• Spotkania Gminnego Ośrodka Kultury

Aktywności ruchowej:

• Samoobrona
• Fizjoterapia
• Muzykoterapia

Usługi socjalne:

• Posiłek (codzienne śniadania i obiady)
• Kawa, herbata, ciastka, desery
• Możliwość skorzystania z prysznica
• Pranie i suszenie odzieży
• Udzielania poradnictwa socjalnego realizowane poprzez cykliczne spotkania z pracownikami socjalnymi